De versierde kerkpad 9 juni 1974.

De tijd staat even stil

1 mei 1974 was het een eeuw geleden dat de kapucijnen vaste (blote) voet hadden gezet op Slikgat. Enkele broeders-kapucijnen begonnen met de bouw van een noodkerkje zodat pater Daniel van Baarle-Nassau tegen het einde van de zomer kon beginnen met de regelmatige uitoefening van de eredienst. Op 7 , 8 en 9 juni 1974 werd stilgestaan bij het honderdjarig verblijf van de kapucijnen in Langeweg. In 1973 was men al met de voorbereidingen begonnen. Er werd een feestcomité gevormd bestaande uit afgevaardigden van diverse plaatselijke verenigingen o.m. het Oranjecomité en fanfare Muziek Veredelt. C. Trompers werd voorzitter en W. Surewaard secretaris. Er werden bingo’s, kaartavonden en fancy fairs georganiseerd in het patronaatsgebouw, particulieren werden benaderd voor een schenking en een interessante publicatie over het 100-jarige bestaan van de kapucijnenkerk door streekarchivaris Albert Delahaye kwam tot stand. De fanfare die al jaren maandelijks het oud-papier ophaalde, stond toe dat gedurende een jaar de revenuen van het oud papier het feestcomité ten goede kwamen. Dit alles ter bestrijding van de kosten maar ook om enkele cadeaus als herinnering aan en ten dienst van de parochie te kunnen aanschaffen. Het versleten pijporgel was een jaar tevoren aan het vuur prijsgegeven. Een nieuw elektronisch orgeltje werd geruime tijd voor de feestdata aangeschaft en in gebruik genomen. Een nog vurigere wens was een torenuurwerk. Dit idee, zoals overigens vele ideeën, is gewoon in de ’ kloostergangen’ ontstaan. De kosteres, zuster Antonia-Maria , die het tijdsbesef even kwijt was, merkte , in aanwezigheid van enkele parochianen, spontaan op: “ in andere plaatsen heb je nog iets van een klokje dat klinkt en de uren aangeeft “. Pater Norbertus sprong er direct in met de opmerking: “ Dat is misschien een mooi cadeau voor volgend jaar”. En zo moet het balletje zijn gaan rollen. Het uurwerk met drie wijzerplaten en een slagwerk op de halve en hele uren werd aangeboden tijdens het eeuwfeest op zondagmiddag 9 juni 1974 in het parochiehuis. De verlichting werd aangesloten op het gemeentelijk openbare elektriciteitsnetwerk. In de loop van het jaar werden de uurwerken aan de toren bevestigd. Torenuurwerken vragen veel onderhoud vanwege de weersomstandigheden. In 1995 moesten de wijzerplaten opnieuw worden bevestigd en de verlichting worden gerepareerd. Vaak bleef het slagmechanisme overuren maken. Een keer gebeurde dit om half vier in de nacht. De telefoon stond roodgloeiend op de pastorie, half Langeweg werd wakker en pater Antonius trok iedere stop uit in de meterkast tot de klok zijn mond hield. Nadat bekend werd dat medio 2013 de kerk gesloten zou worden moeten ook de uurwerken de klok hebben horen luiden en waren niet meer vooruit te branden. De nieuwe eigenaar van het kerkgebouw liet na de restauratie van de toren in 2014 de uurwerken opnieuw aanbrengen. Maar de reparatiekosten, vervangingskosten, van het mechanisme zouden zo hoog zijn dat daarvan voorlopig werd afgezien; het is geen kerntaak van Emmaus om Langeweg van tijd te voorzien, maar als Langeweg ideeën heeft voor het uurwerk, dan zijn ze welkom. Hoewel de wijzers geen enkele beweging vertonen, de lichten gedoofd zijn en de klok doodstil in de toren zijn jaren slijt, blijven we als een soort reflex toch maar naar die klok kijken waarvan we weten dat hij liegt als het over de tijd gaat. Gelukkig zullen we binnenkort van deze grote en hoogste leugenaar in Langeweg verlost zijn. September 2016