Het ‘leeren gevaar’! (2)
Na de teloorgang van G.V.C.L was het niet gedaan met de voetbal. De rust was slechts van korte duur, maar de nieuwe aftrap moeizaam. Piet Schuurmans, kastelein in De Uitspanning, slaagde erin begin 1925 een elftal bij elkaar te sprokkelen om in competitieverband te gaan spelen. De nieuwe club, Velocitas genaamd, speelde in augustus haar eerste wedstrijd tegen Leur. Hun voetbalaccommodatie, voor zover we daarvan konden spreken in die tijd, lag op Krauwelsgors achter de landbouwschuur van de familie Den Reijer. Ondanks, de Latijnse benaming Velocitas, zoveel betekenend als snelheid, waren de paters niet in hun sas met de nieuwkomer. De spelers zouden te veel afhankelijk worden van de cafébaas en de Sint-Antonius-zaal links laten liggen . Over de benoeming van een geestelijk adviseur vernemen we niets. Maar er speelde nog iets: volgens de overlevering kon niet iedereen lid worden; naast voetbaltalent speelden meerdere selectiecriteria een rol zoals naamsbekendheid en afkomst . Om erger te voorkomen wordt nog een poging gewaagd G.V.C.L. nieuw leven in te blazen ; in april 1926 speelt de G.V.C.L . nog een vriendschappelijke wedstrijd tegen de Zevenbergse Voetbal Vereniging. Maar Velocitas liet zich niet uit het veld slaan. Langewegse jongens die aanvoelden bij Velocitas niet welkom te zijn, zagen zich genoodzaakt lid te worden van een club elders. In 1927 kwam in Terheijden een gelijknamige voetbalclub van de grond, samengesteld uit leden afkomstig van twee aldaar reeds bestaande clubs. Het zal er ook wel gerommeld hebben. Velocitas-Langeweg deed het overigens niet slecht op het veld, ze werden zelfs een beetje gevreesd. Tot halverwege 1932 bleef het rustig in het Langewegse voetbalwereldje. Velocitas speelde volop mee in competitieverband en niet zonder resultaat. Met de opening van een nieuw café door Piet Schuurmans in 1932 op de hoek Zuiddijk-Kloosterlaan, kregen we de poppen aan het dansen. Blijkens een advertentie had Schuurmans de cafénaam De Uitspanning meegenomen naar zijn nieuwe etablissement. De nieuwe uitbater van het café dat Schuurmans had verlaten, Bart van Gils, zal van dit laatste niet wakker hebben gelegen. Het gedonder in de glazen begon pas goed toen Schuurmans ook voetbalclub Velocitas tot de vaste inventaris en klantenkring rekende van zijn nieuwe café. In het café van Bart van Gils werd in juni 1932 een balletje opgeworpen om een tweede voetbalclub op te richten met café Van Gils als clublokaal. Voetballers die elders waren gaan voetballen, waren bereid zich aan te sluiten bij de nieuwe club. Van Gils liet er geen gras over groeien; hij stelde een wei beschikbaar, weliswaar gelegen op enige afstand van het dorp. In juli ‘32 vond de oprichting plaats en toetreding tot de Rooms Katholieke Voetbalbond Breda onder de naam Rooms Katholieke Langewegse Voetbal Vereniging. Pater Hyacinthus werd door de bisschop van Breda in augustus benoemd tot geestelijk adviseur. Ondertussen waren de trainingen al begonnen en werd in juli de eerste thuiswedstrijd gespeeld tegen de Zevenbergse Voetbal Vereniging. De spits werd afgebeten door Jac. Kapitein, A. Diepstraten, C. Lodewijks, P. van Alphen, W. van Geel, J. van Turnhout, B. Thielen, C. Mulders, J. van Gils, J. Wevers, C. van Minderhout, met als reservespelers J. Kapitein en J. Lodewijks. In april ‘33 wordt een ander terrein in gebruik genomen , gelegen aan de Lange Zuiddijk. Dit terrein lag wat dichter bij de kom, hetgeen gunstig was voor de aanhang. Nadeel was dat de wei buiten de voetbaluurtjes verblijfplaats was van melkvee met alle gevolgen van dien voor de bespeelbaarheid van het veld. Dit euvel had ook zijn voordelen . Bij de thuiswedstrijden waren het vooral de Langewegse voetballers die op de hoogte waren de verraderlijke, zwakke plekken in de grasmat. Nadeel was weer dat bij een overwinning van de thuisclub het verwijt van de tegenpartij kwam dat niet zozeer de kwaliteiten van de spelers voor dit resultaat hadden gezorgd ; het was eerder de toestand van koeienwei die de tegenpartij het verlies had toegebracht. Een nadeel was ook de ligging van de velden van Velocitas en LVV op geringe afstand van elkaar. Men kon bijna de ballen in elkaars doel schoppen. Dat de, door de Krauwelsgors slingerende Kromme Vliet, voor een natuurlijke scheiding zorgde was mooi meegenomen. Tot een gewelddadig treffen in de polder is het nooit gekomen, maar in de cafés moet het er niet altijd even zachtaardig aan toegegaan zijn. Men deinsde er niet voor terug om voor de voetbal de handen ui t de mouwen te steken. Sommige verenigingen dreigden zelfs uiteengescheurd te worden doordat de voetbalkwestie zelfs daar ter sprake kwam. Beide clubs waren lid van de R.K.V.B. Een keer zouden ze elkaar dus op het veld tegenkomen voor een krachtmeting. In de pers en bondswereld was men op de hoogte van de wrijvingen tussen de twee Langewegse clubs.
Oktober 2021