Het ‘leeren gevaar’! (3)
Op 30 december 1933 meldt de pers: In Langeweg wordt morgen de plaatselijke ontmoeting gestreden tusschen Velocitas en LVV op het terrein van Velocitas. Allen die maar eenigszins de sport aanhangen, zijn morgen in Langeweg van de partij. Jong en oud zullen de beide ploegen aanmoedigen, maar laat men vooral er bij denken dat de aanmoedigingskreten op een gepaste manier worden geuit. Laten de toeschouwers zich allen even fair gedragen als de spelers en dan zal deze ontmoeting ongetwijfeld een zeer goed verloop hebben. Wie er winnen zal? Zeer moeilijk te vóórspellen. Rustig afwachten. Met een dergelijk krantenbericht wek je nieuwsgierigheid op. Hoe zal het balletje rollen ? Zelfs de fanfare rukte in om de clubs in een vrolijke stemming naar het voetbalveld op Krauwelsgors te begeleiden, mogelijk om te voorkomen dat onderweg reeds harde noten gekraakt zouden worden. Op het nippertje werd Velocitas geklopt door L.V.V. Drie maanden nadien stonden de clubs weer tegenover elkaar op het terrein van Velocitas. L.V.V. sleepte ook deze keer de meeste punten in de wacht. Op meerdere plaatsen hing boven de voetbalvelden een gespannen sfeer. Om hieraan een halt toe te roepen bepaalde de bond in augustus 1934 dat nieuwe verenigingen uit minstens twintig leden moesten bestaan en over een eigen speelveld moesten beschikken met daarop omkleedgelegenheid. Bovendien zou per parochie slechts één vereniging worden toegelaten. Bestaande toestanden zouden gerespecteerd worden maar de R.K.F. ( zoals de bond inmiddels heette) zou pogingen ondernemen tot het laten samengaan van de bestaande verenigingen. Voorlopig bleven beide clubs hun eigen leven leiden. Maar het bleef spannen. In het pinksterweekend van 18, 19 en 20 mei1934, bezocht capucijnen-missiebisschop Trudo Brans Langeweg. Op zaterdagmiddag om vier uur werd hij door de verenigingen verwelkomd bij de statie aan de Langeweg. In optocht begeleidden ze hem naar het klooster. Op pinktsterzaterdag en -maandag werden door L.V.V. missiewedstrijden georganiseerd op de speelwei naast kerk en seminarie en het L.V.V.-terrein. Deelnemende clubs kwamen uit Lage Zwaluwe, Zevenbergschen Hoek, Breda, Prinsenbeek , Wagenberg en Terheijden. Monseigneur Brans deed op zaterdagavond om 18.00 uur de aftrap, naar beste kunnen en in vol ornaat. Van deelname door de Velocianen aan dit gebeuren ontbreekt ieder spoor. Enkele maanden later zette Langeweg de bloemetjes nog eens buiten ; de fanfare vierde haar eerste lustrum met allerlei muziek- en sportnummers. L.V.V. nam het op tegen een groep Langewegse veteranen die zich, ondanks de leeftijd, niet gewonnen gaf. De wedstrijd tegen Velocitas eindigde in gelijkspel maar deze club kwam uit Terheijden. De Velocianen van Langeweg hielden ook bij dit feest hun poten stijf. In december zouden de rivalen elkaar weer in de ogen kijken. De sportpers verwachtte veel belangstelling want het zou er danig spannen en ‘sprak het vertrouwen uit dat het een faire ontmoeting zou worden waarbij de sterkste de zege moge behalen’. Het eindresultaat, 5-2 voor L.V.V., deed voor Velocitas de deur dicht. We vernemen sindsdien niets meer van de club. In november 1935 werd pater Eliseus tot geestelijk adviseur benoemd van L.V.V. Hij werd in 1937 opgevolgd door pater Renatus. Het bondsbestuur ontving met regelmaat klachten over de bespeelbaarheid van het veld op Slikgat. Vooral de tegenspelers mopperden want ze moesten tijdens het voetbalspel hun schoeisel voortdurend ontdoen van een centimeters dikke laag klei. Met moeite kregen ze hun benen van de grond. In 1938 kwam hier verandering in. Op zijn blote voeten in sandalen deed de geestelijk adviseur op zondagmiddag 24 april 1938 om half vier de aftrap voor een vriendschappelijk wedstrijd tussen L.V.V. en een Bredaas combinatie-elftal bestaan de uit 1e en 3e klassers. Zijn schoeisel bleef schoon maar het Langewegse elftal was niet tegen de Bredanaaars opgewassen. De club liep die dag voor het eerst op een nieuwe grasmat en had daarmee tevens de weg geopend voor een overwinning van de tegenpartij. Onder andere vanwege de werkzaamheden in eigen beheer, liet L.V.V. zich dat jaar inschrijven bij de Kamer van Koophandel. 1938 werd daarom gezien als het jaar van oprichting van de vereniging. In werkelijkheid was ze al zes jaar tevoren actief. Het nieuwe veld zou tot 1956 ook gaan dienen als terrein voor de jaarlijkse zomerkermis. Voor de steeds grotere kermisattracties ontbrak in het dorp destijds een centraal plein. Tot 1982 bleef het veld in gebruik als voetbalaccommodatie, met uitzondering van de periode 40-45. Een ontelbaar vele malen groter ‘leeren gevaar’ drong zich toen op. Na de Duitse inval groeide de vrees bij de voetbalbond dat ze zou worden overgenomen door de N.S.B.leiding. Reeds in 1940 adviseerde de R.K.F. de clubs zich niet aan te sluiten bij de door de Duitsers opgerichte Nederlandse Voetbal Bond. Achteraf blijkt dat voetbalwedstrijden in de ‘Duitse tijd’ uitstekende gelegenheden waren voor Duitse propaganda en razzia’s. Voor het kleine Langeweg zullen dit geen doorslaggevende argumenten geweest zijn om de ballen in de kast te laten verdwijnen. Maar de kennismaking met de nieuwe heersers in mei 1940, de invloed van de plaatselijke kerkelijke overheid en de tewerkstelling door de Duitsers moeten er wel aan bijgedragen hebben dat het spel in competitieverband voorlopig uit was. Na de bevrijding in mei 1945 werd de draad weer opgepakt. L.V.V. herrees onder een andere noemer. De K.N.V.B. wilde dit om verwarring te voorkomen met andere voetbalverenigingen, bijvoorbeeld Leurse Voetbal Vereniging. Aan mevrouw van Gils-Schipperen heeft de club haar huidige naam Voetbal Ons Vermaak te danken. Als we V.O.V. beschouwen als een voortzetting van de in 1932 in het leven geroepen L.V.V. , doet V.O.V. zich zes jaar tekort in haar bestaan. Bij de jubileavieringen is altijd uitgegaan van het oprichtingsjaar 1938. Doch in 2022 loopt V.O.V. reeds 90 jaar achter de bal aan. Vieren dus, het kan maar gebeurd zijn, anders loop je achter de feiten aan!
November 2021