Het Sint Antonius-patronaat opgericht in 1904
In de beginjaren van de 20ste eeuw ontwikkelde zich op Slikgat een aantal activiteiten op sociaal gebied. Onder andere de broederschap van St.Antonius van Padua, een drankbestrijdingvereniging , een ondersteuning- en ziekenfonds voor arbeiders en een jongenspatronaat zagen in deze jaren het levenslicht.
Het initiatief ging vrijwel altijd uit van de paters. De banden met de kerk waren dus erg nauw. Bijgaande foto bij gelegenheid van het tienjarig bestaan van het jongenspatronaat, toont dat al aan : In het midden zitten de paters Salesius van Damme (Duitsland) en Pater Antoninus van Breda, gardiaan. Salesius kwam bij de bevolking vanwege zijn afkomst enigszins onder vuur te liggen bij het uitbreken van de grote oorlog. Als patronaatsleiders herkennen we op de foto van 28 oktober 1914 van links naar rechts hoofdonderwijzer Monsieur van der Peijl, Jan Vrins, herbergier Andreas Kavelaars, Theodoor Melissen , hoefsmid Dingeman Wevers en Cornelis van Gils. Het doel van de oprichting van het patronaat in 1904 was: aankomende jongelingen te vormen tot degelijke katholieken. Getracht werd dit te bereiken door onderricht in Godsdienstzaken, ontwikkeling in nuttige zaken, gelegenheid te geven spaarpenningen te beleggen en gepaste ontspanning te verschaffen. Nieuwe leden werden aangenomen na Pasen. Ze moesten hun eerste communie gedaan hebben en van onbesproken gedrag zijn. Nauwkeurig werd hun presentie gecontroleerd en bij wegblijven werden de ouders op de hoogte gesteld. Men kon lid blijven tot het zestiende levensjaar. Enkele regels omtrent de gang van zaken tijdens de bijeenkomsten op zondagmiddag verraden weer dat misdragingen van de jeugd van alle tijden zijn: Bij het binnenkomen in de zaal vege men zijn voeten goed af op het ijzeren rooster voor de deur, het is alleszins onfatsoenlijk op de vloer of in de kachel te spuwen, men wachte zich wel enig voorwerp, hetzij boeken, stoelen enz. te beschadigen of te beschrijven. Ook strijke men geen lucifers aan op de muur, op tafel, stoelen en men werpe geen voorwerpen zoals eindjes sigaren op de grond. Na afloop begeve men zich niet luidruchtig doch kalm en bedaard naar huis. Maart 2015