Langewegse dorpsaanzichten, spelden in een hooiberg

In de prentbriefkaartenverzameling van Slikgat-Langeweg die ik in de afgelopen veertig jaar bij elkaar heb gesprokkeld, doen Nederlands militairen, tijdens de Eerste Wereldoorlog ingekwartierd bij Langewegse burgers, bij tijd en wijle hun beklag over het ontbreken bij de plaatselijke neringdoenden, van kaarten met een dorpsgezicht van Langeweg. Ze willen hun gezin laten horen en zien waar ze in deze onzekere tijd verblijven. Vaak worden ze verwezen naar de paters die de militairen dan toch enigszins tevreden kunnen stellen met een kaart van kerk, klooster of seminarie. In 1906-1907 gaven Jantje Spitters en Simon Buys twee kaarten uit van Slikgat, een met kerk, klooster en bondsgebouw en een met een kijkje in de Dorpsstraat. Tussen 1910 en 1935 gaven de capucijnen een honderdtal verschillende prentbriefkaarten over kerk,klooster en seminarie uit. Studenten werden soms gedwongen om een Langewegs kaartje naar huis of bekenden te sturen. Duizenden zijn er verstuurd en van vele uitgaven heb ik weer een exemplaar teruggevonden. Echte straat- of dorpsgezichten van een klein dorp als Langeweg zijn echter een speld in een hooiberg. De gehele oogst bestaat uit een twintigtal fotokaarten. Een fotograaf liep eens in de tien jaar over Langeweg , maakte wat plaatjes, drukte van ieder een stuk of tien af en verkocht ze aan een winkeltje dat de rest deed. Nadat de kaart verstuurd was kon er door de ontvanger van alles mee gedaan worden. Soms werd zo’n kaart heel goed bewaard. Dat laatste kan zeker gezegd worden van bijgaande fotokaart van het Zusterhuis en Mariaschool die ik enkele maanden geleden vond. Het is een zogenaamde Van De List-kaart. De fotograaf heeft die dag meerdere straten van Langeweg op de gevoelige plaat gezet. U ziet op de foto een verlaten schoolplein, de indruk wordt gewekt dat het vakantietijd is maar niets is minder waar, in alle lokalen zijn de ramen geopend voor de frisse lucht, met uitzondering van het lokaal links-boven, het zogenaamde leeg lokaal. En in enkele lokalen kijkt een nonnetje nieuwsgierig naar de fotograaf. De kaart werd op 19 november 1934 naar mevrouw Visser in Rotterdam verstuurd door mejuffrouw Henriette van der Peijl, onderwijzeres aan de Mariaschool. Veel is er niet veranderd aan het gebouw, een blikvanger in het hart van ons eenvoudig dorp, puntgaaf is de kaart nog , alsof hij gisteren op de bus is gegaan, terwijl het een stukje papier is van meer dan tachtig jaar oud. Eigenlijk is het een wonder zo’n speld in een hooiberg. Januari 2015