De Heul, een voorganger van het huidige Facebook met links Café van Gils waar de mannen gevangen werden gehouden.

Oorlogsdrama op Hoeve Cecilia (2)

Anton moest terugkeren naar de anderen die steeds met de handen in de hoogte moesten blijven staan. Van fusilleren kwam voorlopig niets. De moedige daad van de jongen maakte ook op de Duitse soldaten indruk. Nog bleven zij dreigen, maar het leek toch ook wel of zij begonnen te twijfelen aan de schuld van hen die zij wilden terechtstellen. Een aantal Duitsers ving dan ook aan met een onderzoek van de gehele omgeving. Alle boerderijen in de buurt kregen een beurt ; enkele hadden er reeds een gehad. Bruut en wild volgden de soldaten de bevelen op.  Als er niet spoedig werd opengedaan, wierpen zij een handgranaat naar binnen. Dit onbesuisde optreden kostte het leven aan de monteur Kees van Loon uit Zevenbergschen Hoek. Op bevel der soldaten moest hij het huis van A. van Nispen,  waar hij geëvacueerd was, verlaten. Omkijken mocht hij niet. Hij deed het echter toch en werd toen zonder pardon neergeschoten. Kort daarop slaagde pater Hugo, die destijds verblijf hield in het naburige klooster, er in om met de Duitsers in contact te komen. Daarna spraken de Duitsers ook met een onderwijzer*. Deze onderwijzer behoorde tot de twintig gevangen genomen mannen. De Duitsers kozen hem als tussenpersoon uit. Veel woorden werden gewisseld over de vraag of er geschoten was of niet. Nadat de Duitsers de Nederlanders nog lange tijd tegen de muur hadden laten staan, joegen ze hen voor de nacht de kelder in. De andere dag werden zij naar de zuivelfabriek te Zevenbergschen Hoek overgebracht, waar zij anderhalve dag moesten blijven. Vervolgens ‘ abtransportiert ‘ naar Dordrecht; verhoren en nog eens verhoren. De mannen moesten daar met vijven in eenmanscellen verblijven. Ook in Dordrecht geen beslissing. De volgende dag werden de twintig van Langeweg naar Den Haag gebracht. Hier moest de onderwijzer voor het Kriegsgericht verschijnen en verklaarde hij , dat naar zijn beste weten niemand had geschoten. De Duitsers, waarschijnlijk verlegen met het geval geworden, spraken de gevangenen daarop vrij. De twintig weggevoerde mannen veergaten Anton Stoop niet. Zij schonken de jonge held en prachtig gouden horloge. Allen zijn thans (1948) nog in leven. Zij zullen de dramatisch gebeurtenissen nooit vergeten. * P. Wevers

Uit: Zuid : katholiek weekblad voor Brabant en Limburg J.v.R. 1948

Aanvulling. In dagblad De Stem van 7 mei 1980 doen twee gevangen, de Hoekse Anton Stoop en de Langewegse huisschilder Jan Voogt hun verhaal over dit drama. Volgens Jan Voogt werd op 11 mei ( maar dit moet 13 mei zijn ) vanuit Zevenbergen geschoten op de Duitsers die uit de richting van Terheijden kwamen. Nieuwsgierig geworden naar wat er nu precies gebeurd was, ging hij naar de Heul op Slikgat. Dat was een soort voorganger van het huidige facebook. Burgers waagden zich nog gewoon buiten en waren vaak niet bang voor oorlogsgeweld omdat oorlog voor hen een zaak was tussen soldaten. Maar aan deze illusie kwam al snel een eind. Enkele ogenblikken later werd hij met een twintigtal Langewegse mannen door de Duitsers in een kring gezet. In optocht onder gewapende geleide ging het richting Hoeve Cecilia waar ze werden gefouilleerd op wapens door het Doodskoppenregiment. Bij Voogt werd een rozenkrans in zijn zak aangetroffen waarvoor hij een extra duw kreeg. Pater Hugo die ze waarschijnlijk gevolgd was, werd ook gevangen genomen. Hij vertelde dat ze waren opgepakt omdat er door burgers op de Duitsers geschoten was. Te kennen gevende niet te weten wat er verder zou gebeuren raadde de pater de mannen aan de Akte van Berouw te bidden en gaf hen de generale absolutie. Nog diezelfde avond werd een aantal Langewegse mannen teruggebracht naar het café van Bart van Gils te Langeweg. Daar werd de groep op een zolder gejaagd terwijl de Duitse bewaking het op een feesten zette; aan eten en drinken geen gebrek die avond want de kastelein en zijn vrouw zouden de volgende dag hun zilveren bruiloftsfeest vieren. Dat feest ging dus niet door maar gelukkig werden de Langewegse mannen in de morgen van de 14e mei vrijgelaten. Althans dat vertelt Jan Voogt. Op de Hoeve Cecilia ging het er op de avond van de 13e mei niet veel anders aan toe. Vrouwen en kinderen werden op 13 mei vrijgelaten en richting Langeweg gestuurd. De mannen werden ’s avonds in de kelders van Snoeijs opgesloten waarna de Duitse soldaten de beesten begonnen te slachten en vervolgens de beest uithingen. De volgende morgen werd deze groep bestaande uit 20 mensen , waarvan acht afkomstig uit Zevenbergschen Hoek naar de melkfabriek aldaar gebracht. Het gebeurde wordt in diverse versies naverteld. Bijvoorbeeld: Zat de groep gevangen op 13 mei nu op de cafézolder of in de kelder van Hoeve Cecilia ? Mocht u er meer van weten dan zou ik dat graag horen maar het voornaamste is dat op 20 mei 1940 allen weer vrij waren. Februari 2017